OVERDENKEN | Discipelschap

Deze overdenking is een aanvulling op het vierde weekthema ' Discipelen'  van het Freedom Fighters traject.

Discipel zijn; David als het ultieme voorbeeld.. Alhoewel, is David nu eigenlijk wel zo’n goed voorbeeld? De perfecte discipel? Ik heb het niet over het feit dat deze zorgzame herdersjongen is uitgegroeid tot een oorlogskoning. Nee, ik denk aan de geschiedenis met Batseba. David, de koning die elke vrijgezelle vrouw kan krijgen die hij wil, kiest voor zijn getrouwde buurvrouw. Hij laat haar man sterven, om zijn eigen schuld te verdoezelen. Het voorbeeld van een discipel?

Om maar met de deur in huis te vallen. Net als David pleegde ik overspel. Ik was fout. Honderd procent verantwoordelijk voor mijn eigen handelen, maakte ik verkeerde keuzes. Verstrikt in intrige en bedrog. Voor de buitenwereld een vroom leven, maar vanbinnen verscheurd en verknipt. Bang en eenzaam. Naar binnen gekeerd duikelde ik in vrije val de afgrond in.

In deze periode heb ik me veel verdiept in het verhaal over David en Batseba. Hoe kan David een ‘man naar Gods hart’ genoemd worden, terwijl hij dit op zijn geweten heeft? Zou het echt waar kunnen zijn, dat Jezus ook voor een overspelige heeft geleden en is gestorven? Heeft Jezus ook die zonde en schuld weggedaan?

Het valt me op in 2 Samuel 12 (waar Nathan bij David komt om zijn zonde aan het licht te brengen), dat berouw en vergeving bijna in één adem worden genoemd. Vers 13 zegt: ‘Toen zei David tegen Nathan: Ik heb gezondigd tegen de HEERE. En Nathan zei tegen David: De HEERE heeft ook uw zonde weggenomen; u zult niet sterven.’ David kan zijn fout niet meer ongedaan maken. Uria is dood en Batseba heeft al een kind van David. Toch heeft God de zonde weggenomen, omdat David berouw heeft. God wil een nieuwe start maken met David.

David heeft in Psalm 51 woorden gegeven aan deze donkere periode in zijn leven. Een schuldbekentenis. Een smeekbede om reiniging. Beloften en verlangen om het in de toekomst beter te willen doen. En dan opeens in vers 14 en 15 komt het verlangen om een discipel te zijn: ‘Geef mij de vreugde over Uw heil terug, ondersteun mij met een geest van vrijmoedigheid. Dan zal ik overtreders Uw wegen leren en zondaars zullen zich tot U bekeren.’
 
En hiermee komen we terug bij de kern van discipelschap. Opeens ontdek ik hoe het zit. Een discipel is geen perfect mens. Niet iemand die al zijn of haar zaakjes perfect op orde heeft. Nee, een discipel is een zondaar die spijt en berouw heeft van fouten. Die vergeving heeft ontvangen. Iemand die zo dankbaar is voor die vergeving, dat het hart overstroomt. Iemand bij wie verlangen komt om te delen over de God Die zo genadig is, om zelfs de grootste zondaar te vergeven. De blik is niet langer gericht op de eigen zonde en schuld, maar gericht op de genadige God, voor wie geen zonde te groot is en geen schuld en schaamte te diep.

Van die God wil ik getuigen. De God die mij geleerd heeft te breken met overspel. God, die mij genadig heeft vergeven, schoongewassen, in vrijheid heeft gezet. Van Zijn goedheid wil ik delen.

Gebed:
Heere, ondersteun mij vandaag met een geest van vrijmoedigheid. Dat ik niet langer de blik naar mezelf houdt door schuld en schaamte. Maar dat ik omhoog mag zien naar U. En uit dankbaarheid om Uw genade aan iedereen zal vertellen Wie U bent. Amen.