Can your home be a house of miracles?’

Deze blog is een aanvulling op dag 2 van het werkboek van Freedom Fighters van BUtogether.

‘Het behaagt mij de tekenen en wonderen die de allerhoogste God aan mij gedaan heeft, te kennen te geven’ (Daniel 4:2)

Op de avond dat ik deze overdenking wil gaan schrijven, krijg ik via de app een blog doorgestuurd met de titel ‘Can your home be a house of miracles?’. Een vraag waar ik volmondig ‘ja’ op kan zeggen. Iedere maand mogen wij als schrijfsters van She rises een tekst uitkiezen waarover we vervolgens gaan schrijven. Toen ik de tekst uit Daniel 4 voorbij zag komen, wist ik dat ik mocht gaan getuigen over het wonder dat God slechts enkele weken geleden in mijn leven heeft gedaan. Tegelijkertijd vind ik het ook spannend. Wonderen zijn bovennatuurlijk en daardoor voor het verstand niet te bevatten. Gedachten die dan voorbij komen: ‘Wat zullen andere mensen wel niet denken? Misschien vinden ze het zweverig. Geloven ze mij niet’. Echter, God is een God van wonderen. Niet alleen in de tijd van de Bijbel maar ook nu, vandaag nog. God blijft immers dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid. Daarom behaagt het mij het wonder die de allerhoogste God aan mij gedaan heeft, te kennen te geven…

‘Dit is de dag die de Heer ons geeft’
Deze maandagochtend word ik wakker met dit lied in mijn hoofd. ‘Dit is de dag die de Heer ons geeft. Wees daarom blij en zingt verheugd’. Ik zing dit lied in mijn hart en ik merk dat mijn dag anders begint. Meer ontspannen en oprecht dankbaar voor deze dag. Maandag is voor mij vaak een dag voor het huishouden. Zo ook deze dag. Een berg wasgoed ligt op de grond. Eenmaal gesorteerd wil ik opstaan maar dan gaat het mis. Terwijl ik omhoog kom, voel ik iets kraken in mijn onderrug. Het voelt als een soort elektrische schok die vanuit m’n rug richting m’n beide benen gaat. Ik moet me even aan de vensterbank vasthouden maar ik ga vervolgens met veel pijn gelijk lopen. Waarom weet ik nog steeds niet maar ik begin gelijk te zingen en deze keer hardop: ‘Dit is de dag die de Heer ons geeft. Wees daarom blij en zingt verheugd.’ Zo loop ik wat heen en weer door de woonkamer. Ondanks de pijn neem ik de beslissing: ‘Ik laat deze pijn mijn dag niet beïnvloeden.’ Het bijzondere is dat de pijn een groot gedeelte van mijn dag ook echt niet beïnvloed heeft. Ik heb zeker wel pijn, veel pijn. Ik kan niet zitten, liggen gaat bijna niet en van de bank afkomen is helemaal geen pretje. Ik kan het beste gewoon maar blijven lopen. Ondanks dit alles ervaar ik echter een vrede die alle verstand te boven gaat…

Als mijn man aan het einde van de middag thuiskomt, is de vrede weg en beïnvloedt de pijn wél mijn dag. Ik ga even liggen. Maar ook liggen is te pijnlijk. Ik doe een poging om van de bank te komen maar dat lukt bijna niet. De moed zinkt me in de schoenen. ‘Als ik nu al bijna niet omhoog kom, hoe gaat dit dan ooit lukken na een nacht in bed te hebben gelegen?’ Terwijl mijn man de kinderen in bad doet en op bed legt, ga ik een klein rondje lopen om weer even op adem te komen.

Van 10 naar 3 naar 1
Na de koffie vraagt mijn man of hij voor mij mag bidden. Natuurlijk mag dat. Hij legt zijn handen op mijn onderrug en begint te bidden voor genezing. Terwijl hij bidt, voel ik hoe zijn handen steeds warmer worden. Zo warm dat ze bijna gloeien. Mijn man stopt even met bidden en kijkt me aan: ‘Voel jij het ook, m’n handen?’ Ik begin te lachen: ‘Ja, ik voel het ook.’ Tijdens het gebed voel ik hoe de pijn minder wordt en probeer ik bewegingen te maken die ik eerder die dag niet kon maken. En… dat lukt. Echt een wonder! Als ik het in cijfers zou moeten uitdrukken, was de pijn voor het gebed een 10 en nu slechts een 3. Deze avond mag ik God’s genezende kracht in mijn lichaam ervaren. Ontzettend blij, dankbaar en onder de indruk van dit alles stap ik aan het einde van de avond redelijk soepel in bed.
De volgende avond legt mijn man opnieuw zijn handen op mijn rug en bidt. En opnieuw voel ik de pijn minder worden. Van een 3 naar een 1. Iedere dag gaat het steeds iets beter. Op zaterdagavond zit ik zelfs weer met opgetrokken knieën bij mijn schoonzus en zwager op de bank onder het genot van een heerlijk wijntje! Wat een wonder!

Een week later…
Vanavond heb ik samen met mijn schoonzus mijn vertrouwde wekelijkse hardlooprondje weer gelopen. Zonder een centje pijn. Gedurende de week heeft God mijn rug volledig genezen.

Deel wat je meemaakt met God! Getuig van Zijn wonderen, hoe klein ze in jouw ogen misschien ook zijn. Waarom?

‘Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de Heer vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft. (…) opdat zij hun hoop op God stellen en Zijn daden niet vergeten.’ – Psalm 78:4 en 7a