#2 Internet bepaalt de eis

We gaan verder met mijn zoektocht, want de psycholoog benoemt nu iets wat ik eigenlijk nooit bewust zo heb gedacht. Ik weet namelijk nog goed dat ik in mijn tienerjaren het lastig vond dat mijn gedrag en ‘wie ik ben’ bepaalt zijn door cultuur, ouders en omstandigheden. Maar er is blijkbaar nog een factor bijgekomen: de eis van het internet.

Ik begin bij het begin: van jongs af aan pik je signalen op van je ouders, school en vrienden. Deze signalen worden een bepaalde ‘eis’ voor het leven. Dat doet iedereen en je zet je er ook tegen af in je puberteit.

Laat mij een voorbeeld noemen: je leert dat het beleefd is om je bord leeg te eten, zeker als je bij mensen te gast bent. Als je ineens in een andere cultuur komt is het not done om dat te doen. Ze blijven maar opscheppen, want een leeg bord laat zien dat je nog niet genoeg hebt gegeten en beledig jij de gastheer of -vrouw.

Oké. Er zijn dus eisen die wij meenemen in ons leven en dat stopt ook niet. Want toen ik klein was, was internet nog geen groot fenomeen in mijn leven. Maar ondertussen weet ik oprecht niet hoe ik zonder internet kan leven (don’t blame me).  Het zette mij wel aan het denken toen Matthijs het volgende zei: “Waar vroeger de kerk de eis bepaalde, zijn we daar als land nu los van gekomen en leven we in vrijheid, althans, zo zegt men dat wij zelf de eis bepalen. Maar we hebben niet door dat internet dat nu alsnog bepaalt voor ons.”

Dat geeft nu wel een ander perspectief op mijn burn-out. Want dan zie ik dat de prestatiedruk de overhand heeft genomen in mijn leven. Ik dacht altijd dat het aan mij lag, want ja, ik ben een perfectionist. Blijkbaar wilde ik altijd voldoen aan de eis die ik voelde, ook al kwam deze van het internet.

Perfectionisme blijkt voor mij namelijk een overlevingsmechanisme. Pfoeh, dat klinkt heftig? Het is heel simpel: Ik ga harder werken om te laten zien dat het goed gaat, dat ik alles perfect onder controle heb en dat ik niet kwetsbaar ben. Want vooral dat laatste is een vastgeroest fenomeen in onze maatschappij en die wordt ook nog eens versterkt door het internet.

Werkdruk, studiedruk, sociale- en digitale druk. Oftewel: prestatiedruk. Hoe kun je als (jong)volwassene toch een plekje geven aan je eigen imperfectie? Durven wij daar nog wel over na te denken?

Denk ook eens na over deze vragen:

1. Waarom deel ik dingen van mijn leven online? Doe ik dat om anderen jaloers te maken of te hen of mezelf te overtuigen dat ik een fijn leven heb?
   
2. Of ik goed ben of mijn leven fijn is, ligt dat bij anderen en internet, of is dat volgens de ‘eis’ die God stelt (en eis bedoel ik niet als eis, maar juist de vrijheid die Hij geeft om te ‘zijn’ en te genieten wat hij geeft, lees bijvoorbeeld eens Prediker!)
   

Volgende keer ga ik verder met mijn zoektocht: We willen altijd wat niet mag